مقایسه اثر سایتوتوکسیک نانو ذرات سیلیکا در شکل ها و اندازه های مختلف بر سلول ریه موش صحرایی در محیط کشت
نویسندگان
چکیده
مقدمه: نانوذرات سیلیکا به صورت استنشاقی، خوراکی، تزریقی و پوستی وارد بدن موجودات زنده از جمله انسان شده و می توانند تاثیرات بالقوه سوء بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشند. هدف از این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، بررسی اثر سمیت نانوذره سیلیکا در شکل های سیمی (wire)، میله ای (rod)، کروی (spherical) و در اندازه های مختلف (20 و 50 و 100 نانومتر) بر سلول ریه رت در دو زمان مواجهه 6 و 24 ساعته با استفاده از دو تست سایتوتوکسیسیتی mtt و mts بود. روش بررسی: دو موش صحرایی نر نژاد wistar بیهوش شده و خون آنها کاملاً با محلول کربس جایگزین شد، سپس ریه ها جدا گشته و پس از هضم، سوسپانسیون تک سلولی از آن در محیط کشت سلولی تهیه گردید. در مرحله بعد سوسپانسیون سلولی به طور جداگانه در مجاورت با نانوذرات مذکور در غلظت 500 میکروگرم بر میلی لیتر قرار گرفت و سپس در 37 درجه انکوبه و میزان حیات سلولی پس از مدت 6 و 24 ساعت تعیین گردید. یافته ها: این مطالعه نشان داد نانوذرات با سایز کوچکتر (20 نانومتر) دارای تاثیر سمی بیشتری نسبت به سایزهای بزرگتر بودند. همچنین نانوذرات سیلیکا به شکل کروی اثرات سایتوتوکسیک بالاتری نسبت به دو شکل دیگر نانوذره داشتند. از طرفی زمان انکوباسیون 24 ساعته نسبت به زمان انکوباسیون 6 ساعته باعث اندکی افزایش در مرگ سلولی شد. نتیجه گیری: میزان سایتوتوکسیسیتی نانوذرات سیلیکا وابسته به شکل و سایز و زمان مواجهه آنها با سلول است.
منابع مشابه
مقایسه اثر سایتوتوکسیک نانوذرات سیلیکا در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف بر سلول ریه موش صحرایی در محیط کشت
Background: Silica nanoparticles could enter the living animals and humans through inhalation, ingestion, injection and skin, exerting potentially adverse effects on health and environment. The aim of this experimental laboratory study was to evaluate toxicities of silica nanoparticles in the form of wire, rod and sphere with different sizes (20, 50 and 100 nm) on rat pulmonary cells after 6 an...
متن کاملاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
متن کاملاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
متن کاملبررسی سمیت دوزهای مختلف نانو ذرات نقره بر بافت ریه به صورت خوراکی در موش صحرایی نر
Introduction: Nanotechnology deals with structures that their dimensions are approximately between 1 to 100 nanometers. Research has shown that the composition, shape and different sizes of nanosilver make the features that possess different toxic effects compared with the chemicals with same but larger composition (microsilver). Nanosilver is associated with cell division, oxidative stress, an...
متن کاملاثر نانو ذرات نقره بر سلول های خونی در موش صحرایی نر
چکید ه سابقه و هدف فناوری نانو، تولید، استفاده و گسترش ابزار و موادی است که ابعادشان در حدود 100-1 نانومتر باشد. نانو ذرات نقره در صنایع بسته بندی، آرایشی، بهداشتی، پزشکی و مرغداری کاربرد دارد. باتوجه به کاربرد زیاد نانو ذرات نقره به علت خاصیت ضد باکتریایی وسیع آن، بررسی زیست سازگاری نانو ذرات نقره بر روی سیستم های بیولوژی ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات نانو ذرات نقره ب...
متن کاملمقایسه اثر نانو کامپوزیت Chitosan/ ZnO و نانو ذرات ZnO بر پراکسیداسیون لیپیدی در سرم موش صحرایی نر
زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر، مقایسه اثر نانو کامپوزیت Chitosan/ ZnO و نانو ذرات ZnO بر پراکسیداسیون سرم موش صحرایی بود. مواد و روش کار: 56 سر موش صحرایی نژاد ویستار به هفت گروه هشت تایی شامل گروه کنترل و شش گروه تحت تیمار تقسیم شدند. موشهای گروه‌های تیمار محلول حاوی 10،20 و 40 میلی مول در میلی لیتر از نانو کامپوزیت روی-کیتوزان و 10،20 و 40 میلی مول در میلی لیتر نانو ذره اکسید روی را به مدت چ...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
طب کارجلد ۵، شماره ۴، صفحات ۲۴-۳۲
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023